मध्य वैशाखमा चुनिएका नेपाली लेखक संघका अध्यक्षले साउन नलाग्दै आफ्नो तीन वर्षे कार्यकाललाई राजीनामा मार्फत् समापन गराएछन् । र, सुनियो हिजै संघको केन्द्रीय समितिले आफ्नो केन्द्रीय कार्यालय, थापाथलीको कोठा नखोलेर पद्मकन्या क्याम्पसको टहरामा बसेर माइन्यूट लेख्दै राजीनामा स्वीकृत गरेछ । बैठक बस्न कार्यालय पुग्नुको सट्टा पद्मकन्याको चौरमा भेला हुने समितिले ‘कोरम’पु¥याउन ‘फेसबुके’ समर्थन पनि लिएछ ।
राजीनामा दिइसकेका अध्यक्षलाई ‘मुक्ति’ दिनै पथ्र्यो, यसअर्थमा केन्द्रीय समितिले ‘भयंकर–राम्रो’ काम ग¥यो । अपितु राजीनामा क्रममा अध्यक्षले उठाएका मुद्दाहरुमध्ये माइन्यूट कागजात र खातापाता पद्मकन्याको टहरामा कसरी ‘फुत्त’ आइपुग्यो ? त्यसबारे पदाधिकारी र सदस्यहरुले खोजविनै नै गरेनछन् । ‘झापाली लेखक संघका नाममा स्थापित संघभित्र झापाली महासचिव विरुद्ध बोल्ने आँट कस्को होस् ? प्रश्न योसँगै धेरै छन् ।
महाधिवेशन भएको धेरै भएको छैन । जम्मा अढाई–तीन महिना मात्रै भयो । यति चाँडै महाधिवेशनको खातापाता, कागजात र ऐतिहासिक माइन्युट खोजेर नवनिर्वाचित अध्यक्षले गतल काम गरेका थिए । सबैलाई थाहा छ र थाहा थियो, संघको विगतको अपारदर्शी हिसावकिताब र खातापाता मिलाउन समय लाग्छ । दाताले दिएका खाता अद्यावधिक गर्न गराउन गाह्रै हुन्छ ।
फेरि विगतमा कहाँ कहाँबाट कति ल्याइयो र खाइयो भन्ने सन्दर्भ भन्नासाथ ‘प्राज्ञ’ भइसकेका पदाधिकारीहरुले कसरी सम्झने ? लेखा परीक्षणको औपचारिकताले ढाक्न छोप्न नसकेका अंकहरु मिलाउन नदिएर अध्यक्षले अक्षम्य अपराध गरेको प्रष्टिन्छ ।
त्यति मात्र होइन, हुँदै नभएको इतिहासको झुठो विवरणमा संघको परिचय उभ्याएर गरिएको दर्ता र नवीकरण प्रक्रिया बुझ्न अध्यक्षले चाहनु कतिपयको दृष्टिमा ‘नाकाम’ थियो र हो । जानकारका दृष्टिमा इतिहासमा वि.सं. २००८ सालमा नेपाली लेखक संघ भन्ने कुनै संस्था नै दर्ता थिएन र अहिले त्यसका पुराना पदाधिकारी भनिएका नामहरुको संघमा संलग्नता नै थिएन । इतिहास र मूर्धन्य साहित्यकारको नाम पनि थिएन ।
इतिहास र मूर्धन्य साहित्यकारको नाम भजाएर संघका केही मठाधीशहरुले कारोबार चलाइरहेका थिए । र, ती दस्तावेजहरु दिँदा आफ्ना विगत छताछुल्ल हुने भय र डर उनीहरुलाई थियो ।
फेरि संघको विधि–विधानमा नै नभएको पदाधिकारी र सदस्य चयनको संख्या र कोटा निर्धारण गरिएको परिप्रेक्ष्यमा ‘पुराना–दस्तावेज’ नयाँलाई दिँदा आफू नांगिने काम हुन्छ भन्ने त्रास उनीहरुलाई छँदै थियो । संघमा आफ्ना अकर्मण्यताको किलो गाडेर ठाउँ ओगटेकाहरुको भीडलाई नवनिर्वाचित अध्यक्षले चिर्न सक्नु पर्दथ्यो । उनले त्यसो गरेनन् । अध्यक्षको राजीनामाले चोरलाई चौतारोमा बसाउने काम ग¥यो, यो विडम्वना हो ।
संघका अदृश्य पाटाहरुका बारेमा सिंगो कार्यसमिति नै बेखबर छ भन्ने लाग्छ । जित्नेले जिते, हार्नेले हारे । जीतभित्र केहीले आफूलाई ‘रविन्सन् क्रुसो’ ठानेर संघमा हैकम जमाउने ताकमा छन् भने हारभित्र कोही बदलावको राजीनामा हड्डी फुकेर मसान जगाउन उद्यत बनेका छन् ।
वास्तवमा नवराजलाई अध्यक्ष पदको माला कुनै हात्ती आएर लगाइ दिएको थिएन । त्यसभित्र बहुमत सदस्यको आशा, अपेक्षा र भरोसा मिश्रित थियो । त्यस पाटोलाई अध्यक्ष आफैले जुन भावावेश र उत्कर्षमा आएर विर्सिए, सिंगो कार्यसमितिले समेत त्यसलाई ‘सनाखत’ विना नै स्वीकृत ग¥यो ।
केहीलाई लागेको होला, अब ‘नवराज–अध्याय’ सकियो र उनका पक्षधर भनिनेहरु मौसमी स्वस्थानी पढेर बस्नेछन् । यो भ्रम हुनेले त्यसलाई त्यागे हुन्छ । मान्छे मर्दैमा ‘मुद्दा’ मर्दैन । मुद्दा केवल सत्य–असत्यमै प्रकट भएर एकदिन छिनोफानो अवश्य हुन्छ ।
http://chartaranews.com बाट साभार
-----------------------------------------------------
राजीनामा - डा.नवराज लम्साल
श्री केन्द्रीय समिति
नेपाली लेखक संघ
काठमाडौँ ।
विषय : राजीनामा सम्बन्धमा ।
२०७३ वैशाख १८ र १९ गते काठमाडाँैमा सम्पन्न राष्ट्रिय महाधिवेशनबाट नेपाली लेखक संघको वर्तमान केन्द्रीय समितिसँगै म केन्द्रीय अध्यक्ष पदमा निर्वाचित भएको हुँ । महाधिवेशन केवल नेतृत्व छनौट मात्र हैन र महाधिवेशन मार्फत संघको नीति, निर्देशन तथा कार्यहरूको प्रष्ट निर्देश हुन्छ भन्ने कुरा संघकै विधानको परिच्छेद ४ को दफा १४ मा प्रष्ट उल्लेख छ ।
राष्ट्रिय महाधिवेशन सम्पन्न भएपछि अधिवेशनका प्रतिनिधिहरूको हस्ताक्षर सहित त्यहाँ गरिएका निर्णयहरू संघका वैधानिक सम्पत्ति हुन् । त्यही निर्णय र दस्तावेजका आधारमा परिच्छेद ९ दफा २९ बमोजिम संशोधित विधान प्रमुख जिल्ला अधिकारीको स्वीकृति लिई लागु गरिने हो । लेखापरीक्षण लगायत अन्य आन्तरिक व्यवस्था र परिचालनका लागि समेत महाधिवेशनका दस्तावेज मार्गदर्शन र आधार पनि हो । संगठन भावनात्मक र कोरा सैद्धान्तिक कुरा मात्र नभएर प्राविधिक, कानुनी र प्रक्रियागत कुरा पनि हो ।
तर, २०७३ वैशाख १८ र १९ गते काठमाडौँमा सम्पन्न राष्ट्रिय महाधिवेशनका कुनै पनि दस्तावेज निवर्तमान कार्य समितिबाट वर्तमान कार्यसमितिलाई आजसम्म प्राप्त भएन । पटक पटक कोशिश गर्दा पनि प्राप्त भएन÷हुन सकेन । आफैँ र आफ्नै केन्दीय समिति निर्वाचित भएको ऐतिहासिक अधिवेशनको सम्पूर्ण दस्तावेज आफ्नै नैतिक बलको जग हो । त्यो जग नहुँदा संशोधित विधान प्रमुख जिल्ला अधिकारीबाट स्वीकृत गराउन, संघको दर्ता नवीकरण गर्न, बैँक खाता सञ्चालन तथा लेखापरीक्षण लगायतका व्यावहारिक काम गर्न समेत यसबाट बाधा उत्पन्न भएको छ र अधिवेशनले पारित गरेको विधान समेत आजसम्म स्वीकृत गराउन पाइएको छैन ।
आफू निर्वाचित भएको राष्ट्रिय महाधिवेशनका दस्तावेज नै नहुनु र तिनैका आधारमा गरिने वैधानिक प्रक्रिया अबरुद्ध हुनुले संस्थामा मात्र हैन म आफैँमा पनि नैतिक अवरोध आएको छ । प्रतिनिधिहरूको हस्ताक्षर सहितको महत्वपूर्ण दस्तावेज विना सम्पदन गरिने कानुनी कार्य स्वतः नक्कली र ढाकछोपको काम हुनेछ । नेपाली लेखक संघजस्तो प्राज्ञिक, नैतिक र सिर्जनशील संघका आन्तरिक जीवनको संगठन पद्धति नै ढाकछोप र नक्कली सहीभर्पाइका आधारमा अघि बढाउनु प्राज्ञिक मर्यादाको धब्बा हुने छ । लेखनको आदर्श र मर्यादामार्फत समाजलाई नैतिकता सिकाउने संस्थामा रही नक्कली काम गर्नुभन्दा नयाँ प्रक्रिया र वैधानिकताका लागि मार्ग प्रशस्त गर्नु उपयुक्त हुन्छ भन्ने निष्कर्षमा पुगी संघको विधान परिच्छेद नौ को दफा ३० बमोजिम यस सम्मानित केन्द्रीय कार्य समिति समक्ष आज मिति २०७३ साउन ७ गतेदेखि नै लागु हुने गरी राजीनामा पेश गरेको छु । मेरो राजीनामा पछि संघको विधान परिच्छेद ४ को दफा ११.१.क अनुसार विशेष साधारण सभाद्वारा वा अन्य वैकल्पिक वैधानिक व्यवस्थाद्वारा नयाँ निकासका लागि बाटो खुल्ने समेत विश्वास लिएको छु ।
साथै यस बीचको छोटो समयमा कर्णालीदेखि इलामसम्म आधा दर्जनभन्दा बढी विविध सार्थक कार्यक्रमहरूको आयोजना गर्न, विधिवतरूपमा केन्द्रीय कार्यालय खोल्न र विषयनिष्ट बहस र अन्तक्र्रिया प्रारम्भ गर्न सघाउने विभिन्न जिल्ला समिति तथा केन्द्रीय समितिका पदाधिकारी र सदस्यहरूलाई हार्दिक धन्यवाद दिँदै साधारण सदस्यका रूपमा यस ऐतिहासिक र गरिमामय संघको उन्नति, प्रगति र सिर्जनात्मक श्रीवृद्धिका लागि आफू सदा क्रियाशील रहने विश्वास फेरि एक पटक दोहो¥याउन चाहन्छु ।
डा.नवराज लम्साल
अध्यक्ष
नेपाली लेखक संघ
जानकारीका लागि
१. वरिष्ठ उपाध्यक्ष
श्री श्रवण मुकारुङ
२. महासचिव
श्री रत्नमणि नेपाल
३. कोषाध्यक्ष
सन्ध्या पहाडी
४. निवर्तमान अध्यक्ष
डा. विष्णुविभु घिमिरे
No comments:
Post a Comment