हामीमाझ अहिले धेरैथरीका महानुभावहरु पाइन्छ । अर्थात वरिपरि विभिन्न थरीका व्यवहार, विचार भएका मानिसहरुको झुण्ड छ भन्दा फरक पर्दैन । ती मध्ये दुईथरी मानिसलाई मात्र यहाँ चर्चाको विषय बनाइरहेको छु ।
एउटा हो बोल्ने मात्र काम नगर्ने । अर्थात मुखले एकखाले कुरा गर्ने र व्यवहार अर्को गर्ने । त्यस्तै अर्को हो जे आफूले गर्ने त्यो मात्र बोल्ने । यी मध्ये साँच्चै काम गर्ने र आफ्नो बोलाईप्रति इमान्दार हुनेहरुले आफ्नो व्यवहारमा पनि त्यहि किसिमको इमान्दारिता देखाउछन् । आफू वरिपरि रहेकाहरुलाई व्यवहारबाट विश्वस्त गराउछन् । तर बोलाई र गराईमा एकरुपता नहुने मानिसहरुले आफ्नो साथमा रहेकाहरुलाई केही समय भ्रममा पारेपनि अन्तत उ एक्लिने कुरामा दुईमत छैन । मैले यी कुरा किन गरिराखेको हो भने हामीमाझ यस्तो व्यक्तित्व हुनुुहुन्छ जसले जीवनमा जे भने त्यो गरे र जे गरे त्यो मात्र भने । मकवानपुरमा जन्मिएर नेपाली राजनीति र साहित्यमा प्रगतिशील जग हाल्न उहाँलेको सयौं रचनाहरु बाहिर ल्याउनुभयो । समाज, राजनीति, साहित्य, बालबालिका, महिला, दलित, गरिब, किसान, मजदुर, भाषा, संस्कृति, अनुशासन, परिवार, कार्यशैली, आर्थिक लगायत तमाम विषयमा आफ्नो साना ठूला किताव नै लेख्नुभएको छ। त्यसो त उहाँको बारेमा र उहाँको कृतिको बारेमा अध्ययन अनुसन्धान गरेर डाक्टर बन्नेहरु पनि धेरै नै भइसकेका छन् । उहाँले जन्माउनु भएका संघसंस्थाहरुको सूची पनि लामो नै छ । पत्रकारिताको विषयमा पनि उहाँले चलाउनुभएको कलम सबैको लागि एउटा पाठ्यपुस्तककै रुपमा लिन सकिन्छ । नेपाली समाजको शोषित, उत्पीडित जनताका लागि लगाउनुभएको यि र यस्ता धेरै गुणहरु छन् जुन मेरो पुस्ताले चर्चा गर्दा अपुरो हुनजान्छ ।
अहिले मेरो चर्चाको विषय के हो भने, श्यामप्रसाद शर्मासँग जम्मा ३ पटक भेट्ने मौका पाए । पहिलोपटक हाम्रो प्रयास साप्ताहिकको कार्यालय उद्घाटनको समय र पछिल्लो पटक कुनै काम विशेषले काठ्माण्डौ जाँदा उहाँकै निवासमा । मिजासिला र सानो स्वरमा कुरा गर्ने उहाँको बानी रहेछ शुरुको भेटमा अक्क न बक्क भइयो । साना बालबालिका, किशोरकिशोरी, प्रौढ, बृद्धबृद्धा सबैतहका मानिससँग त्यहि किसिमको व्यवहार गर्ने र उनीहरुबाट सिकेका कुरा टिपोट गरिहाल्ने बानी रहेछ । पछिल्लो पटक उहाँको विषयमा सुनेको चर्चाले उहाँप्रति थप आकर्षित हुनु स्वभाविकै थियो । कुराकानीको क्रममा अझ नजिक रहेर कुनै विषय विशेषमा कुरा गर्दा फेदैबाट कुरा शुरु गर्ने र विषयवस्तुलाई सरल बनाई आफैले व्यवहारमा लागू गर्न सकिने गरी सुत्र बनाइदिनुहुदोरहेछ । आफैले आफूलाई नै अनुशासनमा राख्ने काम सबैभन्दा कठिन काम हो जस्तो मलाई लाग्छ । तर उहाँले आफैलाई आफूले नै नियमहरु बनाएर अनुशासनमा बाधेको देख्दा अचम्म लाग्यो । दैनिक जीवनव्यवहार अत्यन्त ठिक समयमा कामहरु गर्ने उहाँको बानि रहेछ । धेरै भन्दा धेरै व्यवहारिक कुराहरु आफैले प्रयोग गरेर त्यसलाई कितावको रुपमा उतार्ने र बाँकी पाठकहरुलाई नि प्रयोग गर्न उत्साहित गराउने नै उहाँको प्रमुख विशेषता पाएँ । अहिलेको समयमा न्यायोचित, राम्रो, सुसंस्कृत समाज स्थापना गर्न आवश्यक पर्ने आधारभूत जग भेटाउन मुश्किल छ ।। अहिले समाजको अगुवाई गर्छु भन्नेहरुले राजनीति र संस्कृतिलाई जग बिना नै अड्याउन खोजिरहेका छन् । जुन केही समय भव्य र सभ्य देखिएपनि अन्ततः कतै न कतै ढलिहाल्छ । तसर्थ समुन्नत राष्ट्र निर्माण गर्नु भनेको एउटा सुन्दर घर बनाउनु हो । त्यो सुन्दर घर बनाउन तम्सिनेहरुले जग पनि त्यहि किसिमले लगाउनुपर्छ भन्ने कुरा बिर्सनु भएन । मेरो विचारमा त्यो जग भनेको श्यामप्रसाद शर्मा हो , उहाँको कृतिहरु हो ।
http://hetaudaonline.com बाट साभार
No comments:
Post a Comment